Pastoraat

 

Het pastorale team bestaat uit de predikant, drie ouderlingen en twee pastorale medewerkers.

Ons doel is de band met onze gemeenteleden te versterken en de waarde van het pastoraat meer naar voren te brengen. De beide pastorale medewerksters ondersteunen de ouderlingen, die ieder een wijk hebben.

Het pastorale team belt gemeenteleden of zij er prijs op stellen bezoek te krijgen.

Bij ziekte of ziekenhuisopname kunt u contact opnemen met de coördinator van het pastoraat zodat er de nodige aandacht aan besteed wordt.

De coördinator in onze gemeente is: Ank de Kock, Meidoornlaan 8, Telefoon 0183-633755.

 

De wijken zijn als onderstaand ingedeeld:

De wijk van Adrie en Tineke Hagenaar is:

Anjerlaan, Tulpenlaan, Rozenpad, Seringenlaan, Waaldijk, Sportlaan, Groeneweg, Molenweg en de plaatsen Herwijnen, Hellouw, Haaften en Brakel.

 

De wijk van Aty de Groot is:

Dalemse Zeiving, Dalem, Gorinchem en Schelluinen.

 

De wijk van Janie Tromp is:

Vuren-West, Poldersekade, De Meent, De Geer, De Twee Morgen, De Tien Hont, De Waay, De Vliet en Zorgcentrum Avondlicht in Herwijnen.

 

De wijk van Corrie Weeda is:

De Rietput, Molenlaan, Spreeuwenlaan, Mussenlaan, Vinkenlaan, Merellaan, Eksterstraat en Achterdijk.

 

De wijk van Ank de Kock is:

Mildijk, Dorpsstraat, Beukenlaan, Enk, Esdoornlaan, Meidoornlaan, Lijsterbeslaan, Elzenlaan, Lindelaan en Capelle a/d IJssel.

 

 

 

 

Wijdekerk

Na een uitgebreid voortraject (open beraad) heeft de kerkenraad in haar vergadering van 31 maart 2010 besloten dat in onze gemeente het zegenen van andere levensverbintenissen mogelijk is.

Inmiddels zijn we ook aangesloten bij Wijdekerk.

 

Hieronder staan de in memoriams  vermeld van de gemeenteleden, die worden herdacht tijdens de viering op de laatste zondag van het kerkelijk jaar.

 

 

IN MEMORIAM

JAN DAME

 

Op 2 maart 2024 is Jan Dame overleden in de leeftijd van 66 jaar.

Jan was echtgenoot van Pieta, vader van Robert en Berry, schoonvader van Lynn en opa van Jesse en Norah en woonde Dorpsstraat 29.

Boven de kaart stond: Het doet veel pijn afscheid te moeten nemen maar we nemen de mooie herinneringen mee om dit verlies te verwerken.

De afscheidsplechtigheid heeft zaterdag 9 maart in De Rank te Giessenburg plaatsgevonden. Aansluitend is Jan begraven op de Algemene Begraafplaats te Giessenburg.

Op zondag 10 maart hebben we zijn overlijden aan het begin van de kerkdienst afgekondigd en bij de voorbede gebeden voor wie hem missen.

Moge God ook in de toekomst Pieta, Robert, Berry en Lynn, Jesse en Norah nabij blijven in dit gemis.

Voor op de rouwkaart stonden naast een mooie foto van Jan de toepasselijke woorden:

“Beleef het leven levend,

  Leef het leven gevend”

 

Ria Looijen

 

 

IN MEMORIAM

HERMAN GERHARD LEFERS

 

Op 1 februari jl. overleed Herman Lefers, wonend aan de Graaf Reinaldweg 1 te Vuren in de leeftijd van 81 jaar.

Herman had al langere tijd hartklachten maar overleed plotseling terwijl hij op bezoek ging bij de buurman. Daags tevoren was ik nog op bezoek bij hem en zijn Nel en viel het mij op, dat hij erg betrokken was bij het gesprek en voor zijn doen veel vertelde.

Want Herman was geen man van veel woorden. Hij kon goed luisteren en al liet hij het niet merken; hij had alles goed door. Ook niet zo vreemd voor een man, die ooit in Wageningen zijn studie van landbouwkundig ingenieur voltooide en als bodemkundige zijn tijd eigenlijk ver vooruit was. Maar ook daarover sprak hij weinig. Hij stond zich nergens op voor maar cijferde zich totaal weg ten gunste van zijn Nel.

Samen leiden zij op de boerderij met zo’n bijzondere geschiedenis een teruggetrokken leven, dat mede zijn oorzaak vindt in de gezondheid van Nel. Daar was Herman dan ook volledig op gericht. Hij deed alles en ik denk, dat hij dat met plezier en overgave allemaal deed. Trouw was hij op de woensdagmiddag aanwezig wanneer de handenwerkclub Nels aanwezigheid vereiste. Hij haalde en bracht haar en bleef tussentijds aan het hoofd van de tafel alles waarnemen… Klagen was niet in zijn woordenboek voorhanden.

Herman is ook vele jaren druk geweest met de kerk als diaken. Ook daar was hij een man van weinig woorden, maar met een grote betrokkenheid.

Enige tijd na hun huwelijk verhuisden Herman en Nel naar Mijdrecht, waar hij zich na een jaar onderwijs gegeven te hebben bekwaamde in de digitale wereld. Hij wist veel van computers en programma’s en moest voor de IBM vaak naar het buitenland. Maar ook daar gunde hij zich geen extra dagje vrij om eens te bekijken waar hij zich in al die Europese steden bevond, maar keerde hij spoorslags terug naar huis.

Daar wachten zijn Nel en de drie zoons, die zich hun vader herinneren als een rustig mens, die nooit verstek liet gaan bij hun sportactiviteiten in het weekend.

Herman was een wijs mens, die zonder daaraan woorden te geven veel heeft moeten incasseren. Maar hij ging gewoon door en schikte zich in zijn rol op de achtergrond.

Tekenend is dat op de rouwcirculaire de afbeelding stond van de boerderij, die zo’n centrale rol heeft gespeelt in het leven van Herman en Nel. Herman, onzichtbaar op de foto, maar misschien is dat zonder er verder woorden aan te wijden wel het meest kenmerkende.

Herman, een toegewijd mensenkind, altijd op zijn post maar op de achtergrond.

Laten we Nel niet vergeten, want in haar leven valt een heel grote leegte.

 

Rob Visser

 

 

IN MEMORIAM

PETER HEIJNEN

 

Op zaterdag 27 januari 2024 is overleden Peter Heijnen.

Peter was man, vader en opa. Man van Marieke, vader van Ramona, schoonvader van Dennis en opa van Fleur. Maar ook zoon van zijn vader en moeder, geboren op 13 oktober 1962. Een parmantig ventje, zo omschreef zijn moeder hem.

Iedereen die Peter kende weet dat het een man was die hield van humor. Humor gaf vrolijkheid in het gezin en in zijn vriendenkring, maar de humor was in zijn verdriet en ziekzijn ook een medicijn voor hem en zijn omgeving. Hij was een echte man voor zijn liefde Marieke waarmee hij al zo lang verbonden was. Een geschenk voor elkaar, dat waren ze. Als gezin waren ze dankbaar voor hun beide dochters. In 2005 sloeg het noodlot toe en verongelukte dochter Sandra. Een diepe pijn voor het gezin. Maar samen hebben ze dat gedragen. Hij was op zijn werk een vakman en een loyale man naar al het werk dat gedaan moest worden en naar zijn collega’s.

Toen Marieke ziek was, nog niet zo lang geleden, was hij er voor haar. Daarna keerden de rollen zich om. Zijn ouders hadden uit liefde willen ruilen met hem, zodat hij kon leven voor zijn gezin en werk. Ze zijn dankbaar hoe ze in de laatste weken bij hem hebben kunnen zitten, elkaar aankijken, een hand vasthouden.

Marieke, Ramona, Dennis en Fleur zijn Peter dankbaar. Dankbaar voor wie hij was en in de herinnering is: zijn humor, zijn gemak, zijn werk, zijn liefde voor hen. Ze konden hem niet missen maar tegelijk voelden ze aan dat het niet meer kon en gunden ze hem om te gaan.

In de kerk wordt er voor hen gebeden om kracht, troost, goede herinneringen. En over de doden zegt de Kerk: dat zij rusten in vrede, eeuwige vrede.

 

Jan Willem Scheurwater

 

 

 

IN MEMORIAM

ARIENA WALRAVEN-VAN DER LINDEN

Op zaterdag 11 november overleed Ariena Walraven-van der Linden in de leeftijd van 84 jaar. Zij woonde samen met Henny, haar man, aan de Achterdijk 4 te Vuren.

Riena maakte zeker in de jaren, dat ik haar gekend heb een breekbare indruk. Maar dat was zij allesbehalve. In haar fragile gestalte school een ijzersterke persoonlijkheid met een tomeloze energie en een sterke mening. In de jaren, dat ik onder u mocht verkeren heb ik haar en haar man vele malen opgezocht. Daar was dan helaas ook aanleiding toe. Het verlies van haar dochter voltrok zich in de Coronatijd en vergde veel van haar incasseringsvermogen. Het dodelijk ongeluk van haar kleindochter vele jaren geleden kwam zij nooit echt te boven. Hoe begrijpelijk is het niet, dat je als moeder naast het verdriet van de dood een kleinkind ook het verdriet van je eigen kind voelt.

Nee, Riena is diep existentieel verdriet niet bespaard gebleven. Ze had samen met Henny een groot gezin voortgebracht en dat was te merken. Vrijwel altijd was er bezoek en had voor mij althans het ouderlijk huis iets van een herberg, waar je als kind en kleinkind te allen tijde terecht kwam en je welkom wist.

Daar heeft ze dan ook enorm van genoten en naar mijn mening was het die voortdurende prikkel, die ertoe leidde, dat zij niet wegzakte in de schemering, die haar tanende gezondheidstoestand begeleidde. Het was nog in september dat ik hen opzocht en dat zij echt enthousiast reageerde op ons gesprek, waarbij haar zoon Jaap aanwezig was. Aan de bezoeken bewaar ik goede herinneringen. Al was ze het niet altijd eens met wat ik voorstond. Dat meldde ze en dan was het klaar. Rancuneus was ze niet. Integendeel. De karavaan trok door en zij ging mee. De fotoreportage tijdens de rouwplechtigheid sprak boekdelen. Een kartrekker, een volhouder, aan wie de kerk te Vuren ook veel te danken heeft in de jaren, dat zij ambtsdrager was.

Maar dan dient het einde zich aan. Zij had zich daarop voorbereid en dat was voor de familie een hele ontlasting. In het hospice te Gorkum werd zij in de laatste dagen van haar leven liefderijk verzorgd en kon zij in alle rust en vrede afscheid nemen van hen, die haar zo dierbaar waren.

Van alle die warmte en betrokkenheid getuigde de dankdienst voor haar leven in onze kerk en konden wij afscheid nemen van een mensenkind, dat een prachtig en zegenrijk leven geleid heeft.

Rust nu maar uit – je hebt je strijd gestreden.

Je hebt het als een moedig mens gedaan.

Wie kan begrijpen, wat je hebt geleden?

En wie kan voelen wat je hebt doorstaan?

Het valt ons moeilijk om de zin te vatten

van het zwijgen van je laatste harteklop.

Misschien alleen maar dit: De afgematten

en de moeden varen als met arendsvleuglen op. (Nel Benschop)

Rob Visser

IN MEMORIAM ANNEKE ROZA

Op 27 juli 2023 is overleden Anneke Roza in de leeftijd van 92 jaar.

Annie zoals we haar kenden is geboren in Vuren en opgegroeid als enig kind in het gezin Roza. Ze vertelde weleens over haar opoe Teuntje die een belangrijk persoon in haar leven als klein meisje was.

Samen met haar man kreeg ze drie kinderen. Een groot verdriet kwam er in haar leven toen haar oudste zoon samen met zijn vriendin door een tragisch ongeval om het leven kwamen.

Ze verhuisde van de Molenlaan naar de Elzelaan waar ze uiteindelijk veertig jaar heeft gewoond. Daar kwam Annie in contact kwam met Bets den Adel, die een goede vriendin werd. Bets hielp haar met de boodschappen en bovendien kon ze Bets altijd bellen als dat nodig was. Samen beleefden ze veel plezier met het ophalen van herinneringen aan vroeger. Annie haar grootste passie was kaarten maken en borduren. Ze maakte de mooiste creaties. Tot haar verdriet kon ze dat de laatste tijd niet meer vanwege een oogziekte. Op de voorkant van haar rouwkaart stond dan ook haar laatste borduurwerk wat ze niet helemaal af heeft kunnen maken.

Op vrijdag 30 juni 2023 is ze naar haar eigen wens in besloten kring gecremeerd.

Wij wensen haar kinderen en kleinkinderen veel sterkte toe.

Ank de Kock